فُسوابراسین، واژهای است که در متون کهن فارسی بهکار رفته و نام یکی از انواع گیاهان دارویی محسوب میشود. این واژه از نظر ریشهشناسی، عربی نیست، اما در منابع قدیمی، معادل عربی آن اَصابِعُ الصَّفْر ذکر شده است. این معادلگذاری نشاندهندهی تلاش حکما و داروشناسان برای ایجاد ارتباط میان نامهای گیاهان در فرهنگهای مختلف است. بر اساس مرجع معتبر فهرست مخزنالادویه، این گیاه با نام عربی اصابعالصفر شناخته میشده که به معنای واقعی انگشتان زرد است. این نامگذاری بهاحتمال بسیار زیاد، اشاره به شکل گلها، ریشه یا میوهی زردرنگ این گیاه دارد. چنین شیوهای در نامگذاری گیاهان، که مبتنی بر شکل، رنگ یا خاصیت آنهاست، در طب سنتی رایج بوده است. با توجه به اینکه این گیاه در کتب داروسازی سنتی فهرست شده، میتوان نتیجه گرفت که در طب قدیم، دارای مصارف درمانی مشخصی بوده است. اگرچه امروزه ممکن است این نام کمتر مورد استفاده قرار گیرد، اما مطالعهی چنین واژههایی برای درک تاریخ پزشکی و داروشناسی ایران و جهان از اهمیت بالایی برخوردار است و گواهی بر غنای دانش طبیعی و پزشکی در تمدن اسلامی-ایرانی میباشد.
