فرابستن

لغت نامه دهخدا

فرابستن. [ ف َ ب َ ت َ ] ( مص مرکب ) بستن. با دقت بستن:
دل از دنیا بردار به خانه بنشین پست
فرابند در خانه، به فلج و به پژاوند.رودکی.رجوع به بستن شود.
- در فرابستن؛ مسدود کردن. پیش کردن در:
دل از دنیا بردار و به خانه بنشین پست
فرابند در خانه به فلج و به پژاوند.رودکی.