کلمه‌ی «فاستکبرتم» از زبان عربی است و به صورت ترکیبی از سه بخش ساخته شده است: «فـ» (پس، بنابراین)، «استکبر» (عظمت‌طلبی کرد، تکبر کرد) و «تم» (شما). بنابراین معنی کلی این واژه می‌شود: «پس شما تکبر کردید» یا «بنابراین شما مغرور شدید». این واژه غالباً در متون دینی، قرآنی یا ادبیات کلاسیک عربی به کار می‌رود و نشان‌دهنده رفتاری است که با غرور و خودبینی همراه است.
از نظر مفهومی، «فاستکبرتم» به فرد یا گروهی اشاره دارد که به دلیل غرور، تکبر یا نپذیرفتن حق، خود را بالاتر از دیگران می‌دانند. این تکبر ممکن است در برابر خدا، انسان‌ها یا حقیقت باشد. در قرآن، این نوع رفتار معمولاً نکوهش می‌شود و نشانه‌ای از دوری انسان از مسیر درست و عاقبت بد دانسته می‌شود.
در زندگی روزمره، استفاده از این واژه می‌تواند به معنای هشدار دادن به کسی باشد که رفتار مغرورانه‌ای دارد و یادآوری کند که غرور و خودخواهی ممکن است عواقب منفی به همراه داشته باشد. به طور کلی، «فاستکبرتم» یادآور اهمیت تواضع، فروتنی و پذیرش حقیقت است.