لغت نامه دهخدا ( غنوة ) غنوة. [ غ ُن ْ وَ ] ( ع اِمص ) بی نیازی. یقال: لی عنه غنوة؛ یعنی مرا ازوی بی نیازی است. ( از منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ).
