لغت نامه دهخدا غصان.[ غ َص ْ صا ] ( ع ص ) آنکه در گلوی وی چیزی درماند. ( منتهی الارب ). کسی که در گلوی او چیزی از طعام بماند واو را از تنفس بازدارد. غاص. ( از اقرب الموارد ).
