لغت نامه دهخدا ( عوهکة ) عوهکة. [ ع َ هََ ک َ] ( ع مص ) کارزار کردن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از ناظم الاطباء ). قتال. ( اقرب الموارد ). || بر زمین زدن و فریاد کردن و خروشیدن. ( منتهی الارب ).
