( عطیةا ) عطیةا. [ ع َ طی ی َ تُل ْ لاه ] ( اِخ ) ابن عطیه ٔبرهانی شافعی اُجهوری. فقیه و فاضل و نابینا و از اهالی اجهور بود. وی به سال 1190 هَ. ق. در قاهره درگذشت. او راست: ارشاد الرحمان لاسباب النزول و النسخ و المتشابه من القرآن. و کتاب الکوکبین النیرین فی حل الفاظ الجلالین، که آن حاشیه ای است بر تفسیر جلالین.و شرح مختصر سنوسی، در منطق. و حاشیه ای بر شرح بیقونیة در مصطلح حدیث. ( از اعلام زرکلی از سلک الدرر ).
