لغت نامه دهخدا ( عسلجة ) عسلجة. [ ع َ ل َ ج َ] ( ع مص ) شاخ نرم و سبز برآوردن درخت. ( از منتهی الارب ): عسلجت الشجرة؛ آن درخت عسالیج خود را برآورد. ( از اقرب الموارد ). و رجوع به عسالیج و عُسلُج شود.
