با در نظر گرفتن واژۀ عترفة که در منابع کهن زبان عربی به‌کار رفته است، می‌توان دریافت که این کلمه از ریشۀ «ع ر ف» مشتق شده و در قالب مصدر، به معنای سختی و دشواری است. این معنا از کتاب معجم منتهی الارب استخراج شده که از آثار مرجع و ارزشمند در حوزۀ لغت‌شناسی عربی محسوب می‌شود. کاربرد این واژه در متون قدیمی، نشان از دقت و ظرافت زبان عربی در بیان مفاهیم انتزاعی دارد؛ به‌گونه‌ای که برای توصیف حالت سختی و مشقت از مصدر عترفة استفاده شده است. چنین کاربردی گویای غنای واژگانی و توانایی این زبان در انتقال دقیق معنای مورد نظر است. بررسی و بازخوانی این قبیل واژه‌ها نه‌تنها در حوزۀ زبان‌شناسی تاریخی سودمند است، بلکه برای پژوهشگران متون ادبی و تاریخی نیز اهمیت فراوانی دارد. حفظ و انتقال این گونه مصطلحات، به درک بهتر تحولات زبانی و فهم دقیق‌تر متون کهن کمک شایانی خواهد کرد.
