در فرهنگ‌های لغت عربی به فارسی، مصدر طَهَق به‌عنوان یک فعل ثلاثی مجرد و از باب‌های مختلف زبان عربی ثبت شده‌است. این واژه در منابع معتبری همچون منتهی‌الارب و آنندراج با معادل فارسی شتافتن یا دویدن تعریف شده‌است. کاربرد اصلی این فعل در متون کهن عربی، بیانگر حرکت سریع و شتاب‌زده است. از لحاظ ساختار صرفی، این فعل در حالت ماضی به‌صورت طَهَقَ و در مضارع به‌صورت یَطْهَقُ صرف می‌شود. لازم به توضیح است که این واژه در کاربردهای مدرن زبان عربی کمتر به‌کار می‌رود و بیشتر در متون ادبی تاریخی و اشعار کلاسیک عربی دیده می‌شود. همچنین، مشتقات این فعل در اشتقاق‌های مختلف قابل بررسی است. در متون فارسی، معادل شتافتن برای این واژه، خود فعلی کهن و ادبی محسوب می‌شود که بر دویدن با سرعت و عجله دلالت دارد. بنابراین، در ترجمه‌های امروزی می‌توان آن را به شتابیدن یا با سرعت دویدن نیز تعبیر کرد. این واژه نمونه‌ای از پیوندهای زبانی و فرهنگی میان زبان عربی و فارسی در طول تاریخ است.
