لغت نامه دهخدا
صهب السبال. [ ص ُ هَُ بُس ْ س ِ ]( ع ص مرکب، اِ مرکب ) دشمنان که بروتهای ایشان اصهب بوده باشد. ( منتهی الارب ). دشمنان. ( اقرب الموارد ).
صهب السبال. [ ص ُ هَُ بُس ْ س ِ ]( ع ص مرکب، اِ مرکب ) دشمنان که بروتهای ایشان اصهب بوده باشد. ( منتهی الارب ). دشمنان. ( اقرب الموارد ).