لغت نامه دهخدا ( صندعة ) صندعة. [ ص ِ دِ ع َ ] ( ع اِ ) تندی کوه جداگانه از کوه. ( منتهی الارب ). حرف حدید منفرد من الجبل و النون زائدة. ( اقرب الموارد ).
