صِلِیجا از نامهای کهن و اعلام جغرافیایی در متون تاریخی و جغرافیایی فارسی و عربی است. این نام در منابع معتبری همچون منتهیالارب ذکر شده و به منطقه یا مکانی خاص اشاره دارد که در دورانهای گذشته شناختهشده بوده است. کاربرد این واژه در متون کهن، نشاندهندهٔ اهمیت تاریخی و فرهنگی آن در حافظهٔ تمدنی جهان اسلام است.
با توجه به شیوهٔ نگارش کهن، تلفظ این نام بهصورت «صَلِیجا» و با شروع حرف «ص» مشدد است که در الفبای فارسی بهصورت «ص َ » نشان داده میشود. این شکل از نوشتار، بیانگر تلفظ دقیق واژه در زبان عربی و نیز تأثیرپذیری فارسی از این زبان در حیطهٔ اسامی خاص و علمی است. چنین واژههایی عموماً در کتب لغت و دانشنامههای قدیمی با همین دقتِ آوایی ثبت شدهاند.
امروزه اگرچه ممکن است این نام کمتر در استفادهٔ عمومی رواج داشته باشد، اما بررسی و بازخوانی آن، بهعنوان بخشی از میراث زبانی و تاریخی، حائز اهمیت است. شناسایی دقیق چنین اسمایی میتواند در پژوهشهای مربوط به تاریخ مناطق، ریشهشناسی واژگان و مطالعات میانرشتهیی مفید واقع شود و بر غنای مطالعاتی در حوزۀ ایرانشناسی و اسلامشناسی بیفزاید.
