صلغد

لغت نامه دهخدا

صلغد. [ ص ِل ْ ل َ ] ( ع ص ) کسی که پوست بینی او واشده باشد از سرخی. ( منتهی الارب ).
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
بی همتا
بی همتا
مهوا
مهوا
آب و آتش
آب و آتش
قرین
قرین