شوایا

لغت نامه دهخدا

شوایا. [ ش َ ] ( ع ص، اِ ) ج ِ شَویّة. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). || ج ِ شَوایة و شِوایة و شُوایة. ( ناظم الاطباء ). رجوع به شویة شود.

فرهنگ فارسی

جمع شویه جمع شوایه