لغت نامه دهخدا شناعیف. [ ش َ] ( ع ص، اِ ) ج ِ شِنْعاف، به معنی سر کوه یا کوه بلند و مرد درازبالا و عاجز. ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ) ( از ناظم الاطباء ). و رجوع به شِنْعاف شود.
