شعرسرا واژه‌ای مرکب و هم‌معنی با شعرسرای است. این ترکیب از دو بخش شعر به معنای سروده و اشعار ادبی، و سرا به معنای خانه، مکان و جایگاه تشکیل شده است. در نتیجه، این واژه به‌صورت تحت‌اللفظی به جایگاه شعر یا خانهٔ شعر ترجمه می‌شود. این لغت به مکانی فیزیکی یا مفهومی اشاره دارد که در آن شعر خلق می‌شود، گردآوری می‌گردد یا مورد بحث و تحلیل قرار می‌گیرد. برای نمونه، می‌توان به یک انجمن ادبی، محفل شاعران یا حتی مجموعه‌ای غنی از اشعار کهن و نو به‌عنوان یک شعرسرا اشاره کرد که در آن فضا، حال‌وهوای شعر و شاعری حاکم است. در متون کهن و فرهنگ‌های لغت فارسی، از این واژه برای اشاره به شاعران (که خود آفرینندهٔ شعر هستند) یا مکان‌های مرتبط با شعر نیز استفاده شده است. برای دریافت اطلاعات دقیق‌تر و مشروح‌تر در مورد ریشه‌شناسی و کاربردهای تاریخی این واژه، می‌توان به مدخل شعرسرای در فرهنگ‌های معتبر فارسی مراجعه نمود.
