لغت نامه دهخدا شرصتان. [ ش ِ ص َ ] ( ع اِ ) دو کرانه پیشانی و از آنجاست ابتدای هر دو نزعة. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). بصیغه تثنیه دو کرانه از پیشانی؛ یعنی آنجایی که ابتدای بی مویی و نزعة است. ( ناظم الاطباء ).
