واژه «سلهج» در منابع لغوی عربی به معنای «دراز از هر چیزی» آمده است و ریشه آن به حرف‌های س، ه، ج بازمی‌گردد که با مفهوم کشیدگی و امتداد مرتبط است. این واژه بیشتر برای توصیف چیزی به کار می‌رود که طولانی یا کشیده باشد، چه به صورت مادی و چه به صورت استعاری. در اصطلاح لغوی، اشاره به طول یا امتداد چیزی دارد که از حالت معمول فراتر رفته است.
در متون کهن مانند منتهی الأرب و آنندراج، «سلهج» به عنوان یک صفت برای اشیاء یا مفاهیم طولانی بیان شده و معمولا برای توصیف چیزهایی که از حد طبیعی خود درازتر هستند، استفاده می‌شود. این کاربرد می‌تواند در توصیف اجسام، مسیرها، یا حتی افعال و حالت‌ها به کار رود، تا شدت طول و کشیدگی آن مشخص شود.
به طور کاربردی، واژه «سلهج» در زبان عربی کلاسیک و ادبیات کهن نشان‌دهنده تمرکز بر ویژگی طول و درازی است و به صورت استعاری نیز می‌تواند به معنای ادامه یا گسترش چیزی به کار رود. این واژه در متون ادبی و شعر عربی گاهی برای تأکید بر درازا یا استمرار یک حالت یا شیء مورد استفاده قرار گرفته است.
