لغت نامه دهخدا سدغ. [ س ُ ] ( ع اِ )مابین چشم و گوش از مردم. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). || موی پیچه، لغتی است در صدغ. ( منتهی الارب ). زلف و بناگوش. ( بحر الجواهر ). رجوع به صدغ شود.
