لغت نامه دهخدا زوارکش. [ زُوْ وا ک َ / ک ِ ] ( نف مرکب ) در تداول عامه، آنکه در مزارهای متبرکه زایرین را راهنمایی کند یا بخانه خود میبرد و یا به آنان خانه و اثاث به کرا دهد. ( یادداشت بخط مرحوم دهخدا ).
