رافیدیم نام ناحیه‌ای است که در افسانه‌ها و متون دینی یهودیان به عنوان یازدهمین منزلگاه بنی‌اسرائیل در مسیر هجرتشان از مصر به سرزمین موعود ذکر شده است. این منطقه در صحرای تیه واقع شده و اهمیت تاریخی و مذهبی خاصی دارد، زیرا بر اساس داستان‌های تورات و سایر منابع دینی، یکی از معجزات بزرگ حضرت موسی (ع) در این مکان رخ داده است. طبق این روایت، هنگامی که بنی‌اسرائیل در این ناحیه از کمبود آب رنج می‌بردند و با مشکلات فراوانی مواجه بودند، موسی عصای خود را بر زمین زد و آب از سنگ‌ها جاری شد تا مردم بتوانند تشنگی خود را رفع کنند. این واقعه به عنوان نشانه‌ای از قدرت الهی و هدایت موسی در مسیر آزادی قومش شناخته می‌شود. رافیدیم به همین دلیل در متون مذهبی و تاریخی اهمیت ویژه‌ای دارد و نمادی از معجزه و حمایت الهی در سخت‌ترین شرایط است.
