لغت نامه دهخدا ذوالحاجتین. [ ذُل ْ ج َ ت َ ] ( اِخ ) لقب محمدبن ابراهیم بن منقذ یاسر، او نخستین کسی بود که با ابوالعباس سفّاح براندازنده دولت بنی امیّة بیعت کرد و سفّاح بدو اجازت داد تا هر روزی دو حاجت خواهد و هر دو را سفّاح برآرد.
