دوبینی یا دید مضاعف به عنوان یک علامت کلیدی در مباحث نوروافتالمولوژی و عصب‌شناسی، در علوم پایۀ پزشکی مورد بحث قرار می‌گیرد. در این مرحله از آموزش، دانشجویان با آناتومی و فیزیولوژی پیچیدۀ عضلات خارج چشمی و اعصاب جمجمه‌ای مسئول حرکت چشم آشنا می‌شوند. اصطلاح پیشین دوبینی متقارن در این متون، غالباً برای توصیف حالتی به کار می‌رفت که دو تصویر ایجاد شده از یک شیء واحد، در موقعیت‌های موازی و هم‌سو قرار می‌گرفتند، که این حالت معمولاً در نتیجه‌ی فلج عصب دورکننده و اختلال در عملکرد عضلۀ رکتوس خارجی رخ می‌دهد. این اصطلاح مبنایی اولیه برای تمایز آن از دوبینی عمودی یا متقاطع بود.
با این حال، به‌کارگیری واژه‌ی متقارن از نظر بالینی دقیق نیست و پتانسیل ایجاد ابهام ترمینولوژیک را دارد. در رویکرد بالینی مدرن، اصطلاح دقیق‌تر دوبینی مستقیم جایگزین شده است. دوبینی مستقیم به حالتی اطلاق می‌شود که تصویر کاذب در سمتی از میدان دید قرار می‌گیرد که چشم آسیب‌دیده به آن سمت منحرف شده است؛ به عبارت دیگر، تصویر شیء مورد نظر برای هر چشم، در همان سمت چشم مشاهده می‌شود. این نام‌گذاری، نه صرفاً بر تقارن هندسی، بلکه بر مکانیسم دقیق عملکرد سیستم بینایی و نحوه‌ی پروژه‌ی تصاویر بر روی شبکیه متمرکز است و درک دانشجویان را از پاتوفیزیولوژی اختلال مورد نظر، به شکل محسوسی ارتقاء می‌دهد.
