لغت نامه دهخدا دراغارو. [ دَ ] ( اِخ ) از ایلات اطراف اجارود و مرکب از دویست خانوار است که در اجارود مسکن دارند. ییلاق و قشلاق دارند و زارع و گله دار هستند. ( از جغرافیای سیاسی کیهان ص 107 ).
