لغت نامه دهخدا دخیس. [ دَ ] ( ع ص ) گوشت فربه آکنده. ( منتهی الارب ). گوشت بهم رفته. گوشت بی استخوان. ( مهذب الاسماء ). || ( اِ ) پیوند دست و پای ستور. ( منتهی الارب ). شکال گاه. ( مهذب الاسماء ). || استخوانکی است میان سم ستور. || گوشت اندرون کف دست. || عدد بسیار از هرچیز. || بسیار از توده های ریگ و از متاع خانه. || گیاه بهم پیچیده. ( منتهی الارب ).
