لغت نامه دهخدا خوشندی. [ خوَش ْ / خُش ْ ن ُ ] ( حامص ) خوشنودی. خرسندی: که بر دین پاکیزه ایزدی ز تو هست دادار را خوشندی.فردوسی.بخوشندی چه کنی چون چنین کنی بغضب.فرخی.