واژه‌ی «خرخرا» در زبان فارسی به صدای خرخر کردن یا نفس کشیدن بلند و زمخت یک فرد هنگام خواب اشاره دارد. این واژه از ریشه‌ی «خرخر» گرفته شده است و غالباً برای توصیف صدایی است که هنگام عبور هوا از مجاری تنفسی بسته یا باریک ایجاد می‌شود. خرخرا در اکثر موارد، حالت طبیعی و بی‌ضرری از خواب را نشان می‌دهد، ولی گاهی می‌تواند نشانه‌ی مشکلات تنفسی مانند گرفتگی بینی یا آپنه خواب باشد.
از نظر زبان‌شناسی، خرخرا یک اسم است که حالت صدادار و تقلیدی دارد؛ یعنی طرز تلفظ و آوای آن شبیه همان صدایی است که در خواب ایجاد می‌شود. این نوع واژه‌ها در فارسی بسیار رایج هستند و معمولاً برای بیان صداها یا حرکات طبیعی به کار می‌روند، مثل «قوقولی» برای صدای پرندگان یا «غولغول» برای صداهای مایع جوشیده. خرخرا نیز دقیقاً صدای نفس کشیدن هنگام خواب را به تصویر می‌کشد و برای انتقال حس شنیداری به کار می‌رود.