معنی حسین واسطی

لغت نامه دهخدا

حسین واسطی. [ ح ُ س َ ن ِ س ِ ] ( اِخ ) ابن عبیداﷲبن ابراهیم مکنی به ابوعبداﷲ فقیه محدث و در 368 هَ. ق. 979/ م. زنده بوده است. ( اعیان الشیعه ج 26 ص 36 ) ( معجم المؤلفین ).
حسین واسطی. [ ح ُ س َ ن ِ س ِ ] ( اِخ )ابن علی بن حسین بن حماد لیثی فقیه مورخ شاعر. او راست: قصایدی در مدح امامان دوازده گانه و قوت الارواح و اجازه ای بتاریخ شوال 757 هَ. ق. و جز آن. ( ذریعه ج 4ص 475 ) ( اعیان الشیعه ج 26 ص 441 ) ( معجم المؤلفین ).