ثکلان

لغت نامه دهخدا

ثکلان. [ ث َ ] ( ع ص، اِ ) نعت مذکر از ثکل. مرد فرزندمرده یا دوست گم کرده.

فرهنگ فارسی

نعت مذکر از ثکل مرد فرزند مرده یا دوست گم کرده