لغت نامه دهخدا ( ثجرة ) ثجرة. [ ث ُ رَ ] ( ع اِ ) میانه سینه یا اعلای آن. || گرداگرد مغاک چنبر گردن. || بروت شتر. || پاره پریشان از گیاه و جزآن. || میان وادی و فراخی آن. ج، ثُجر.
