تیعه

( تیعة ) تیعة. [ ع َ ] ( ع اِ ) چهل عدد از گوسپند. فی الحدیث: فی التیعة شاة یا ادنی. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || آن قدر از حیوان که در زکوة واجب باشد. کاءَنها الجملة التی للسعاة الیها سبیل من تاع الیه؛ ای ذهب. ( منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ) ( از آنندراج ).