واژه توخج به معنای آواز بلند، شور و غوغا، فریاد و هنگامه است. این کلمه برای توصیف حالتی به کار می‌رود که در آن صدای بلند و هیجان‌انگیز، اغلب همراه با شور و هیجان زیاد، به وجود می‌آید.
توضیح معنایی
آواز بلند: صدایی که با شدت و حجم زیاد اجرا می‌شود، معمولاً برای جلب توجه یا ایجاد تأثیر قوی.
شور و غوغا: حالت هیجان و هیاهوی زیاد، گاهی همراه با بی‌نظمی و همهمه.
فریاد: صدای بلند و اغلب ناله یا داد و فریاد که نشان‌دهنده احساسات شدید است.
هنگامه: به معنای آشوب، هیاهو یا درگیری صوتی که فضای پرتنش و پرهیجانی را ایجاد می‌کند.
کاربرد
این کلمه برای توصیف صحنه‌هایی به کار می‌رود که جمعیت زیادی با هیجان زیاد فریاد می‌زنند، آواز می‌خوانند یا در حال ایجاد سر و صدای فراوان هستند؛ مانند جشن‌ها، میدان‌های نبرد، تجمعات پرشور یا هر موقعیت دیگری که سر و صدای بلند و هیجان‌انگیز وجود دارد.
