لغت نامه دهخدا توایل. [ ت َ ی ُ ] ( ع مص )بر یکدیگر ویل گفتن، یقال: هما یتوایلان. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از آنندراج ) ( از اقرب الموارد ).