لغت نامه دهخدا تفتغ. [ ت َ ف َت ْ ت ُ ] ( ع مص ) شکسته گردیدن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). تشدخ. ( اقرب الموارد ): تفتغ تحت الضُرس؛ ای تشدخ. ( منتهی الارب ).
