تعایی

لغت نامه دهخدا

تعایی. [ ت َ ] ( ع مص ) درماندن در کار و عاجز گشتن. || نیکو و استوار نتوانستن کردن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || دشوار شدن کار بر کسی. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ).
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال نخود فال نخود فال تاروت فال تاروت فال آرزو فال آرزو فال ارمنی فال ارمنی