لغت نامه دهخدا تذییخ. [ ت َذْ ] ( ع مص ) رام گردانیدن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). تذلیل کسی. ( اقرب الموارد ). || قبول نکردن نخله گشن را.( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( اقرب الموارد ) ( المنجد ).
