لغت نامه دهخدا ( تتویة ) تتویة. [ ت َ ی َ ] ( ع مص ) هلاک گردانیدن کسی را. ( از قطر المحیط ) ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). || سرگردان ساختن کسی را. ( منتهی الارب ). سرگشته شدن. ( تاج المصادر بیهقی ).
