بظراء

لغت نامه دهخدا

بظراء. [ ب َ ] ( ع ص ) تأنیث اَبْظَر. زن درازتلاق. داه دراز تلاق ختنه ناکرده. ج، بُظْرْ. ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). زن ختنه ناکرده. ج، بظر. ( مهذب الاسماء ) ( مؤید الفضلاء ).درازبظر. بزرگ گندمک ( زن ). ( زمخشری ). بزرگ خروسه.
- امة بظراء؛ داه درازتلاق ختنه ناکرده. ج، بُظْرْ و منه ما یقال فی الشتم: یا بن البظراء. ( منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ). آن زنی کی او ختنه نکرده باشد. ( زوزنی ). آن زنی که وی را ختنه نکرده باشند. ( تاج المصادر بیهقی ).
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال تاروت فال تاروت فال جذب فال جذب فال احساس فال احساس فال پی ام سی فال پی ام سی