کلمه «ام عویم» در زبان فارسی به معنای «کفتار» است. این واژه به صورت مرکب از دو بخش ام و عویم ساخته شده است و در فرهنگ‌های لغت به عنوان نامی برای این حیوان مورد استفاده قرار می‌گیرد. کفتار، یک جانور از خانواده «گربه‌سانان» است که در بسیاری از مناطق جهان زندگی می‌کند و به دلیل رفتارهای خاص خود، از جمله خوردن مردار و شب‌زی بودن، شناخته می‌شود.
کفتارها حیواناتی با رفتارهای خاص هستند که در بیشتر مواقع به عنوان جانورانی منزوی در نظر گرفته می‌شوند. این حیوانات به‌طور عمده در مناطق خشک و بیابانی زندگی می‌کنند و می‌توانند از مردار دیگر حیوانات تغذیه کنند. کفتارها برای بقا در محیط‌های دشوار و بیابانی به مهارت‌های خاصی در شکار و زندگی اجتماعی مجهز شده‌اند.
واژه «ام عویم» که در برخی منابع به کفتار اطلاق می‌شود، علاوه بر معنای حیوانی‌اش، در فرهنگ‌های مختلف به‌ویژه در ادبیات و ضرب‌المثل‌ها ممکن است بار معنایی خاصی داشته باشد. کفتار به دلیل ویژگی‌هایی چون خوردن مردار و زندگی در گروه‌های خاص، در برخی فرهنگ‌ها نمادهایی از غرابت و آلودگی به شمار می‌آید. در نتیجه، این واژه در برخی زمینه‌ها ممکن است برای توصیف ویژگی‌های منفی یا افراد با رفتارهای خاص به‌کار رود.
