لغت نامه دهخدا ( اعصبة ) اعصبة. [ اَ ص ِ ب َ ] ( ع اِ ) ج ِ عَصیب، بمعنی شش یا روده های درپیچیده و بریان کرده. ( از منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). عُصُب. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ).
