واژه‌ی اشقاقور یک اسم عربی است که در زبان فارسی و در متون کهن به‌کار رفته است. این واژه به‌صورت کامل‌تر در فرهنگ‌نامه‌های تاریخی مانند دزی با تلفظ اِشقاقور (به کسر الف) ثبت شده و معنای اصلی آن خشم و برآشفتگی است. در توضیحی دقیق‌تر، این اصطلاح به حالت خشمگینی و طغیان روحی اشاره دارد که همراه با خوی بد و رفتار ناخوشایند ظاهر می شود. بنابراین، اشقاقور تنها بیان‌کننده‌ی یک هیجان آنی نیست، بلکه حاکی از نوعی تندخویی و برانگیختگی اخلاقی است که در چهره و کردار فرد آشکار می‌گردد. با توجه به ریشه‌ی عربی و کاربرد آن در متون کلاسیک، امروزه استفاده از این واژه در زبان فارسی رایج نیست و بیشتر در متون تاریخی و تحقیقات ادبی و لغوی می‌توان آن را مشاهده کرد. واژه‌های معادل و رایج‌تر در فارسی برای این مفهوم، خشم، غضب و برآشفتگی هستند.