واژه اسفاگوی در زبان فارسی به معنای «دریغا گو» یا «متأسف» است. این کلمه برای توصیف کسی به کار می‌رود که از بابت چیزی ناراحت، پشیمان یا دل‌نگران است و این حالت را به زبان می‌آورد یا در رفتار و گفتارش نشان می‌دهد. این واژه در ادبیات فارسی و متون کلاسیک بیشتر دیده می‌شود و بار معنایی عمیق‌تری نسبت به کلمات ساده‌تر مانند «متأسف» دارد، زیرا علاوه بر ابراز تأسف، نوعی تأکید بر شدت ناراحتی و حسرت را نیز منتقل می‌کند. به طور کلی، این واژه بیانگر حالتی است که فرد از وقوع یک حادثه یا نتیجه‌ای ناخوشایند به شدت ناراحت و پشیمان است و این احساس را به شکل کلامی یا رفتاری نشان می‌دهد.
اسفاگوی
لغت نامه دهخدا
فراق تو اسفاگوی کرد خلقی را
بدان سبب که ز یوسف بسی تو خوبتری.سوزنی.
