استقطار

لغت نامه دهخدا

استقطار. [ اِ ت ِ ] ( ع مص ) چکیدن خواستن. ( تاج المصادر بیهقی ). باریدن خواستن. ( منتهی الارب ).
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
سلیطه
سلیطه
کصخل
کصخل
فصاحت
فصاحت
غلام
غلام