واژه‌ی اِستاتیسه صفتی است که از زبان فرانسوی (Statice) وارد زبان فارسی شده‌است. این واژه به معنای شبیه یا منتسب به اِستاتیس به‌کار می‌رود و در حوزه‌های تخصصی، به‌ویژه گیاه‌شناسی، برای اشاره به گیاهان یا ویژگی‌های مرتبط با جنس اِستاتیس کاربرد دارد. گیاهان این جنس که معمولاً با نام‌های عمومی مانند گل مُفنون یا گل جاوید شناخته می‌شوند، اغلب به‌خاطر گل‌آذین‌های انبوه و رنگین و همچنین قابلیت ماندگاری بالا پس از خشک‌شدن مورد توجه قرار می‌گیرند. بنابراین، هنگامی که چیزی یا ویژگی‌ای را با صفت اِستاتیسه توصیف می‌کنیم، به شباهت آن به این گیاهان ازلحاظ ظاهری یا مشخصات ویژه‌ی آن‌ها اشاره داریم. کاربرد این اصطلاح بیشتر در متون علمی، توصیفات گیاه‌شناسی و گاهی در هنر و تزیینات دیده می‌شود. رعایت دقیق املای فارسی این واژه با «اِ» در آغاز و «س» و «ت» متوالی، همچنین توجه به نیم‌فاصله در نگارش صحیح آن (اِستاتیسه) برای حفظ یکدستی و صحت زبان فارسی ضروری است.
