لغت نامه دهخدا
ارینه.[ اُ رَ ن َ ] ( اِخ ) ناحیه ای از مدینه. کثیر راست:
و ذکرت ُ عَزَّة اِذ تَصاقب دارُها
برُحَیّب فأرَینَة فنُخال ِ.
و آنرا ( ( أرابِن ) ) نیز گفته اند. ( معجم البلدان ).
ارینه
ارینه.[ اُ رَ ن َ ] ( اِخ ) ناحیه ای از مدینه. کثیر راست:
و ذکرت ُ عَزَّة اِذ تَصاقب دارُها
برُحَیّب فأرَینَة فنُخال ِ.
و آنرا ( ( أرابِن ) ) نیز گفته اند. ( معجم البلدان ).