کنشتی

تنها نه منم کعبهٔ دل بتکده کرده در هر قدمی صومعه‌ای هست و کنشتی

در سر زاهد به غیر از خودپرستی هیچ نیست این کدوی پوچ، قندیل کنشتی بوده است

بتی رخسار او همرنگ یاقوت میی بر گونه جامهٔ کنشتی

کنشتی پر صنم شد دل سد افسوس در و بامش پر از زنار و ناقوس

از چه سعید اوفتاد و از چه شقی شد زاهد محرابی و کشیش کنشتی