گروه نمایی

کسرا مجال چون و چرا در بر تو نیست با بندگان هر آنچه نمایی بجا کنی

چون ترا صد بت بود در زیر دلق چون نمایی خویش را صوفی به حلق

تو کی ز جور پشیمان شدی چه می گویی؟ دروغ راست نمایی که داشتی داری

ور مرا تربیت این‌گونه نمایی زین پس همچو خورشبد شوم پرگره چرخ سوار

من بنده ضعیفم سرگشته اسیرم گر رحم می نمایی ور می کشی تو دانی

جامی این زهد و خودنمایی چند زهد دام است و خود نمایی بند