چنگ سغدیانه

چنگ سغدیانه نوعی ساز موسیقی بوده که در منطقه سغد (واقع در آسیای میانه و بخشی از ایران بزرگ تاریخی) رایج بوده است. سغد یکی از مراکز مهم فرهنگی و تمدنی در دوران باستان و قرون اولیه اسلامی بوده و به دلیل موقعیت جغرافیایی خود، نقش مهمی در تبادل فرهنگی، هنری، و موسیقی داشته است.

چنگ نوعی ساز زهی است که با کشیدن انگشت بر تارهای آن نواخته می‌شود. این ساز در تمدن‌های مختلف از جمله ایران، آسیای میانه، و بین‌النهرین وجود داشته است. سغدیانه به منطقه یا مردم سغد اشاره دارد که در دوران باستان و قرون اولیه اسلامی، یکی از مراکز مهم فرهنگی و هنری بوده‌اند. چنگ سغدیانه احتمالاً نوعی چنگ خاص بوده که در این منطقه رایج بوده و ویژگی‌های منحصربه‌فردی داشته است.

لغت نامه دهخدا

چنگ سغدیانه. [ چ َ گ ِ س ُ ن َ ] ( ترکیب وصفی، اِ مرکب ) قسمی چنگ بوده است:
بنشان بطارم مر ترک خویش را
با چنگ سغدیانه و با بالغ و کدو.عماره.

فرهنگ فارسی

قسمی چنگ بوده است.

جملاتی از کلمه چنگ سغدیانه

سغدیانه (پارسی باستان: Sogdyậna)، برای مدت کوتاهی در میانه ۴۲۴ – ۴۲۳ پ. م فرمانروای شاهنشاهی هخامنشی بود. دوره حکومت کوتاه او عمدتاً از نوشته‌های کتزیاس شناخته شده‌است. گفته شده که او پسر اردشیر یکم از همسر بابلی‌اش به نام آلوگونه بوده‌است.