چشمه زندگانی. [ چ َ / چ ِ م َ/ م ِ ی ِ زِ دَ / دِ ] ( ترکیب اضافی، اِ مرکب ) عین الحیوة؛ چشمه زندگی. چشمه آب حیات: آنگاه از ماهیانی که در چشمه زندگانی گرد آمده و از سایه آن پشته بزرگ متنعم و بهره مند بودند. ( مجموعه دوم مصنفات شیخ اشراق چ کربین ص 292 ). رجوع به چشمه زندگی شود.
💡 زهی لذّت خوشا آن زندگانی که روی یار خود بینی نهانی
💡 مرا با زندگانی بخش یاری که تا جان دادنم دل زنده داری
💡 دل ما را فراغت از جان است زندگانی ما به جانان است
💡 حسد گر بر نهادت چیر گردد دلت از زندگانی سیر گردد
💡 سرش را درافکند در خاک دهر همه زندگانی بدو گشت زهر
💡 مرگ سبکروان، طلب آرمیدن است چون نبض، زندگانی ما در تپیدن است
